Ode aan d’Infirmieren

Refroin

Frisser as een justverkoezen blommefei
Frisser as ne vés gesneën blommekei
Just as witte blommen
Geloik wor dammen kommen
Bringen men e stiksken zonne mei

1.

Nie menier, hier stoon gien massérkes
Mor frisse infirmierkes
Wit fraksken, wit kapken
En zelfs e speciool stapken
Loeipen rond me bloezende kokskes
Zoei stillekes, precies op sokskes
Mé de bestjes goe veroit
En ‘n achterweirk da drooit
In gespannen kerte rokskes

2.

Alle dingen doemen zoei geren
Zelfs ‘t mansvolk vanonder scheren
Ze wassen, soigneren,
Vanachter en vaveiren
Moet er soms iemand insj pissen
Tén meigen men ons nie vergissen
‘t Es ‘n vraa of ‘t es ne maan
Die het zelf nog ni ‘n kaan
‘t Moet eronder ofwel tissen

3.

Weir steiken soms oeik lauvementen
Mor ‘t liefst ba belastingsagenten
Hoe klanjer ons preiken
Hoe dieper dammen steiken
Mé pikuren voegelpikken
In ‘t gat van ne groeiten dikken
Werd de sikkeleer ongezond
Droimen rap insj mé ons kont
Vér zen bloed omhoeig te krikken

4.

G’rauken soms wa oeverspannen
Zemmen rap in doktoers hannen
Die weiten wa geiven
Ze steiken der ni neiven
Weir probeiren ‘t zoei te flikken
Dammen neigen mondj verdikken
Want weir liggen op de loer
Om te traan mé nen doktoer
‘t Hospitool da kaan tén stikken